با عرض پوزش از تاخیر چند ساعته ام برای رساندن نامه به دستان پرمهرت!

پستت رسید!

همانطور که همگی انتظار داشتیم با جهشی از سمت افق به سوی جعبه آن را گشودم و در برابر دیدگان عینکی ام دو جلد کتاب توپ یافتم (( قصه های امیرعلی))!!!

به ته دیگ ماکارونی قسم که خواندن این کتاب ها که حتی یک بار هم قسمت نشد درست و درمان از زبان نویسنده اش بشنوم لذتی دارد که حتی برد آرژانتین در برابر اسپانیا هم با آن برابری ندارد!!!

مدت کوتاهی که گذشت خوش گذشت!!! پر از خاطره بود و در ذهن هردویمان ماندگار شد!!!

گرچه که تمام تلاشم این بود که "مهران" تمام قدی باشم برای "امیرعلی" بودن های مداومت اما گاها تلاشم بی نتیجه می ماند و موقعیت ها آنچنان که باید و شاید مضحکه نمی شدند!

کلاه سفید و شال قرمز و پالتوی آبی ام را هنوز هم به یاد روزی که در دانشکده ات ساعتها پای اینترنت لخ لخ کنش نشستیم و "شپلق" روی کیبورد میکوبیدیم تا صفحه بالا بیاید می پوشم!!!

اگر خاطرت باشد این موضوع به همه سرایت کرد و صدای شپلق از همه جای سایت شنیده میشد!!!

من تلاشم را میکردم مجسمه ی حرص درآوردن باشم و اکثر اوقات موفق بودم، نه نگو که میدانم دروغ است! تمام مدت تو سعی داشتی مرا به صراط مستقیم هدایت کنی و دست از بیمزگی ها و مزه پرانی های گاه و بی گاهم بردارم اما به خدا تلاشت بی نتیجه بوده!!!!

حقیر هنوز هم معتقد است : "مرده و سیبیلش!" هنوز هم پاسی از شب پای چرت و پرت گفتن با در و همسایه است و هنوز هم معتقد است " مرغت یه پا داره"!هنوز هم که برای اولین بار وارد جایی میشود، طوری مردانه وارد میشود که انگار مثل کف دستش مکان را میشناسد! هنوز هم میخندد به این شکل : خخخخخخ  و" بی خیال" گفتن هایش به جاست!

همین جا اعتراف کنم بودن با تو باعث افزایش توان اینجانب در برابر حملات کلامی سایرین شد! جنابعالی در هر کل کل پیامکی شمشیر از رو بسته بودی و الحق که خوب پا به پای حقیر پیش می آمدی و دعوا میکردی!!! اما بیا قبول کنیم برنده تمام مباحثات " حاجیت بود" ینی من!!!

آنطور که باید و شاید نشد از آن خاطرات " اونجوری" برایت بسازم.(مثل خاطراتی که سارینا دوست دلبندم برایم میسازد) اما...دوست عزیزم! هنوز هم زنده ام و امید به بازگشت دارم و به دوغ آبعلی و به تمام ف.ب رفتن هایمان قسم ! اگر برگردم... داوطلبانه حاضرم برایت مهران شوم!

تو با آن جدیتت فقط امیرعلی باش!!!

خواهم آمد به امید خدا...برای رسیدن به تو و آرمانم!

بی شباهت به وصیت نامه نشد...یلدایت هم مبارک!!!

بقول بعضی ها( همون که میدونیم) : ما به تمام دوستت دارم هایی که به دیگران نگفته ایم بدهکاریم!

پس طلبت را پرداخت میکنم: دوستت دارم...(خیلی خیلی بیشتر از هم اتاقی دلبرت: منیر!)

دوست دار همیشگی ات : زهرا صهبا