همه چی یواش...

عکسش شده نماد شهید و شهادت...امیر حاج امینی یکی از همون جووناییه که از جونش واسه خاک وطنش مایه گذاشت...بیسیم چی لشکر 27 محمد رسول الله بود...وجودش رو بخشید و امروز فقط یه عکس ازش به یادگار مونده...چهره خاکی و پاکش...چشمای نیمه بازش...لبای سرخ شده از خونش... سربند خونینش ...لحظه لحظه آدم رو می بره به فضای روحانی شهادت یه شهید... امیر حاج امینی فقط یه شهید از تمام اون آدماییه که شهید شدن. بذار بگیم از اونایی که شاید ارزش و اعتبارشون به اندازه شهدا و شایدم بیشتر باشه پیش خدا...جانبازا...جسمشون این روزا دیگه طاقت این همه درد نداره... دوستاشون ...همرزماشون ...یکی یکی دارن پر میزنن سمت خدا...و ما خیلی فراموشکاریم...که فراموش کردیم ...اینا یادگارای جنگن... هشت سال دفاع ... کم حرفی نیس! سینه هاشون درد میکنه...نه از تیر و ترکش ... که از دست ما...یادمون رفته وجودشون رو...یادمون رفته... این خاک اگرچه برگشت...ولی ما سرش چه چیزا که از دست ندادیم...چه آدمای پاک و صاف و ساده ای که لنگه شون ...هیچ جای دنیا دیگه پیدا نمیشه...پس بخاطر وجودشون...بفرست یه صلوات و نثار تمام رزمنده ها و شهدا کن!